Op het terrein van het landgoed Wolfsbergen werd in de jaren ’70 ‘Brugchelen’, een bejaardenhuis in sobere dozenarchitectuur, gebouwd. Dat gebouw voldeed niet meer aan de eisen van de tijd bleek dermate slecht gebouwd, dat vervangende nieuwbouw de enige optie bleek. Het naastgelegen Huis Wolfsbergen, jarenlang in gebruik als gemeentehuis van ’s-Graveland, is gerestaureerd en wordt weer particulier bewoond.

In opdracht van de woningcorporatie Het Gooi en Omstreken ontwierp Harmonische Architectuur een appartementengebouw dat in zijn architectonische opzet en verschijning een relatie vertoont met Wolfsbergen, als ware het één van de bijgebouwen.

De 42 gerealiseerde sociale huurappartementen zijn fors om als bijgebouw te kunnen worden aangemerkt, maar gelukkig is Huis Wolfsbergen met een maat van 40m x 30m ook niet bepaald klein. Op landgoederen met kleinere huizen komen soms enorme stallen en oranjerieën voor.

Gelet op de volmaakte zuidoriëntatie die hier mogelijk is voor de hoofdgevel is gekozen voor de oranjerie-typologie. Door het volume in principe, zij het geleed, enkelvoudig te houden en alleen parallel aan de lengterichting van het perceel ontstaat het wonder, dat dit grote, ca. 90 m. lange volume vanaf het Noordereinde alleen ervaarbaar is als bescheiden kopgevel, de grote lengte is  alleen zéér verkort en daardoor geheimzinnig fraai zichtbaar.

Het eventuele volle zicht op de lange gevels wordt verhinderd door dicht struweel aan de noordzijde – een soort ‘achterwand’ voor de oranjerie – en evenzeer behoorlijk dichte boomgroepen aan de zuidzijde, als grens met landgoed Wolfsbergen en als aankleding van de groene voorruimte van de oranjerie. Door de langwerpige bouwmassa zónder dwarsbouw is een vrij en prachtig doorzicht vanaf het Noordereinde ontstaan naar de ruime landerijen aan de oostzijde ver achter de oranjerie.

Het eenvoudige hoofdvolume is geleed en kent een hogere centraalbouw waarin de hoofdingang met het trappenhuis en de lift is ondergebracht.
Ook de eindrisalieten met de vluchttrappenhuizen zijn iets hoger uitgevoerd, met daartussen bescheiden tussenbouwen.
Door deze degelijke, klassiek gestoelde aanpak toont de grote bouwmassa zich  veel bescheidener en minder massaal, als waren het in zekere zin drie villa-volumes met bescheiden tussenleden, zeker als dit verkort wordt gezien schuin vanaf het Noordereinde en de tussenleden visueel wegvallen.

De 42 woningen zijn ca. 80m2 groot en elke woning heeft twee vensterassen aan de zuidgevel, die zoals gebruikelijk bij een oranjerie, over twee verdiepingen doorlopen. Achter één van de vensterassen bevindt zich een loggia, waarmee alle woningen over een eigen buitenruimte beschikken, zonder de compositie van het gebouw te verstoren. De woningen in de kap boven een eenvoudige kroonlijst, hebben allen 2 dakkapellen met daartussen een loggia.

De gevels zijn opgetrokken in eenvoudig metselwerk en gekeimd in een crémekleurige tint op een grijze plint, analoog aan het kleurenschema van Huis Wolfsbergen.